Постпартална еклампсија кај мачки: симптоми и третман

Еклампсија кај мачки (постпартална тетанија) е болест која се развива поради недоволна концентрација на калциум во крвта на животното. Болеста се јавува кај мачки за време на пренаталниот или постпарталниот период. Миленичето има напади поврзани со неправилно функционирање на тироидната жлезда. За да се олесни состојбата на мачката, неопходно е да се побара помош од ветеринар веднаш по откривањето на карактеристичните симптоми на болеста. Ако на миленичето не му се обезбеди навремена медицинска нега, може да умре.

Симптоми на постпартална еклампсија

Во некои случаи, еклампсијата кај четириножните миленичиња е асимптоматска, но најчесто се забележани следниве карактеристични знаци:

• диспнеа;
• прекумерно возбудена состојба;
• слаби или непредвидливи движења;
• анксиозност;
• грчеви во мускулите (мачката често почнува да стои на задните нозе);
• конвулзии.

Сопственикот исто така забележува дека мачката се однесува агресивно кон новородените мачиња, ги гризе без причина и ги избегнува луѓето. Во тешки случаи, постои обилна саливација, а мачката паѓа на страна и ги тресе шепите. Таа останува свесна, но не реагира на надворешните околности.

Ако дишењето се забрза и температурата се искачи на 40 степени, неопходно е итно да се однесе мачката на ветеринар, во спротивно може да умре од хипотермија во рок од 12 часа.

Некои поединци имаат предиспозиција за појава на оваа болест. Ризичната група вклучува примипари и постари миленичиња, мачки кај кои веќе се регистрирани случаи на еклампсија или кои страдаат од болести на желудникот и цревата. Експертите велат дека миленичињата кои се хранат со диети со недоволна содржина на калциум се подложни на оваа болест. Докажано е дека еклампсијата е наследна и ако мачката во семејството страдала од постпартална тетанија, ризикот од развој на оваа болест по породувањето значително се зголемува.

Третман на болеста

За време на периодот на егзацербација на болеста, се користи магнезиум сулфат, а за време на ремисија, на миленичето се инјектира глуконат. Како супортивна терапија се препорачуваат лекови за поддршка на срцето и инјекции со гликоза. Ветеринарите препорачуваат употреба на хербален лек (лек Кот Бајун).